คำคม ข้อคิด ดีๆ เรื่อง อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่า ชีวิตมันแย่

คำคม ข้อคิด ดีๆ คอยเตือนใจเรื่อง อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่า ชีวิตมันแย่ มันอาจจะเป็นแค่ จุดเปลี่ยนของชีวิต ที่จะทำให้เรา ไปเจอชีวิตใหม่ที่ดีกว่า คำเตือนอย่างนี้ ช่างเหมาะสำหรับทุกท่านจริง ๆ

เชิญชม วิดีโอ คำคม ข้อคิด ดีๆ แม้เรื่องกระทบแรง แต่ อย่าเพิ่งด่วนสรุป ว่าชีวิตมันแย่ ที่นำเสนอข้อคิดเตือนใจดี ๆ ไว้สำหรับทุกท่าน เผื่อจะได้เกิดภูมิต้านทานสำหรับการต่อสู้ชีวิต

เกริ่นนำ

สวัสดีครับ ผม สารวัตรโบ้ คนโม้ไม่เป็น มีโอกาสนำเสนอเรื่องราวดี ๆ อีกแล้วครับ วันนี้ มานำเสนอเรื่อง “อย่าเพิ่งด่วนสรุป ว่าชีวิตมันแย่” (ขอขอบคุณท่านผู้ประพันธ์ บทความ หรือวลีเด็ด คำคม ข้อคิดดี ๆ นี้ ยอมรับว่า คำประพันธ์ของท่าน เป็นข้อคิดเตือนใจ ให้กำลังใจคนได้มากมายทีเดียว) โดย จุดเริ่มเรื่อง คือ ขณะที่ผมซึ่งไม่เคยมีความรู้เรื่องเกี่ยวกับ งานสอบสวน (งานที่ต้องมีความรู้และทักษะทางกฎหมายอย่างมาก) ไม่เคยได้รับการอบรมใด อยู่ ๆ ก็ได้รับเกียรติแต่งตั้งให้เป็น พนักงานสอบสวน ซะหยั่งงั้น คุณคิดว่า ขณะที่คนซึ่งพูดง่าย ๆ เลยว่า ทำงานสอบสวน ไม่เป็นเลย แล้วต้องลงไปทำมันเต็มตัวแบบปัจจุบันทันด่วนเนี่ย คน ๆ นั้น ควรจะรู้สึกยังไง ?

ผมเริ่มสตาร์ทด้วยการเป็นตำรวจชั้นประทวน เรียนจบปริญญาตรีนิติศาสตร์ที่ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช สอบเป็นนายร้อย หรือ ชั้นสัญญาบัตรสายป้องกันปราบปรามได้ เมื่อปี 2536

เข้าทำงานที่ กองกำกับการสวัสดิภาพเด็ก และเยาวชน ตรงนางเลิ้ง ได้ 2 ปี ก็ขอย้ายออกมา โดยต้องการอยู่ในเขตกรุงเทพฯ เหมือนเดิม แต่กระเถิบใกล้บ้านที่ อ.นครชัยศรี จ.นครปฐม เข้าไปหน่อย การย้ายของผมในครั้งนั้น เกิดเรื่องตลกขึ้น เป็นเรื่องตลกที่หัวเราะไม่ออก ถ้าออกมันก็น่าจะ “เจื่อน” เต็มทน ส่งผลกระทบให้มีเรื่องคิดวุ่นวายในสมองเต็มไปหมด คิดว่า “แล้วนี่ตูจะทำยังไงต่อไปเนี่ย” เหตุการณ์ผกผันที่คาดคิดไม่ถึง เปลี่ยนชีวิตแรง ๆ จนไม่รู้ว่า จะทำยังไงกับมันดี นั่นแหละ คือความรู้สึกของผมในขณะนั้นเลย ทีนี้ ผมจะเฉลยเรื่องตลกให้ฟัง ที่ผมบอกว่า ผมขอย้ายไปใกล้บ้าน สถานที่ก็ต้องเป็นฝั่งธนบุรี บริเวณริม ถ.เพชรเกษม ก็จะเดินทางได้สะดวกที่สุด ผมก็ขอย้ายไปอยู่ที่ สน.หนองแขม หนองค้างพลู และเพชรเกษม ขอไปอยู่ตำแหน่ง ป้องกันปราบปราม กับ สืบสวน เพราะเคยทำมาก่อนตั้งแต่ต้น มีความถนัด ชอบ และ มีใจรัก ปรากฏว่า เมื่อวันที่ 12 สิงหาคม 2538 (เป็นวันแม่ เลยจำได้แม่น) ผมก็ได้ย้ายไปทำงานในตำแหน่ง รองสารวัตรสอบสวน สถานีตำรวจนครบาลบางบอน

พนักงานสอบสวนคืออะไร 

อธิบายอย่างง่าย ๆ คือ ตำรวจกลุ่มที่มีความรู้ทางด้านกฎหมาย และถูกแต่งตั้งให้ มีอำนาจในการ สอบสวน ดำเนินคดีอาญาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในเขตรับผิดชอบได้ รับผิดชอบหน้าที่ไปตั้งแต่ รับแจ้งความ สอบปากคำ เก็บรวบรวมพยานหลักฐาน สรุปสำนวน แล้วอาจมีงานเสริมต่อไปจนถึง ไปเป็นพยานศาล ไปติดตามพยานให้มาให้การในศาล ขั้นตอนต่าง ๆ เหล่านี้ ล้วนอยู่ในความรับผิดชอบของ พนักงานสอบสวน ทั้งสิ้น

คนซึ่งไม่เคยรู้เห็น หรือสัมผัสกับคนเป็น พนักงานสอบสวนมาก่อน อาจจินตนาการกันไม่ออกว่า พนักงานสอบสวน ต้องทำงานมากน้อยอย่างไร มาเริ่มกันเลยครับ

ใน 1 วัน พนักงานสอบสวน ต้องเข้าเวร บางโรงพักเข้า 6 ชั่วโมง บางโรงพักเข้า 8 ชั่วโมง ก็แล้วแต่ความเจริญ และการบริหาร ระหว่างเข้าเวร มีเรื่องรถชน ทะเลาะทำร้ายร่างกายกัน จับคนเสพยาเสพติด ฯลฯ ก็ต้องดำเนินการแทบทุกเรื่อง ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับคดีอาญาแล้ว ไม่แคล้วมักตกเป็นภาระหน้าที่ของ พนักงานสอบสวนด้วยกันทั้งสิ้น

เรื่องที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน จะมากน้อยก็แล้วแต่กำลังวัน กับฮวงจุ้ย โชคดีก็น้อยราย โชคร้ายก็มากหน่อย ก็บริหารงานกันไป หมดเวลาเวร ได้พัก 18 ชั่วโมงมั่ง 12 ชั่วโมงมั่ง อย่างที่บอกต้องแล้วแต่ความเจริญ และการบริหาร งานที่รับเอาไว้ในผลัดที่เพิ่งออกมา ยังไม่ทันได้สะสาง วันรุ่งขึ้น ถึงเวลา ต้องมาเข้าเวรอีกแล้ว เรื่องใหม่ก็เติมเข้ามา พนักงานสอบสวนคนไหน ไม่สะสางงาน งานมันก็จะสะสม พอสะสมมากเข้า ไม่นานมันก็ต้องหล่นทับใส่หัวตัวเอง ได้รับความเดือดร้อนอย่างไม่ต้องสงสัย นี่คือเรื่องของปริมาณงาน อีกเรื่องคือความยากของงาน โรงพักไหนจับเด็กหรือเยาวชนมา ก็ต้องนำมาเข้ากระบวนการถ่ายทำวิดีโอ โดยจะมีผู้ร่วมการถ่ายทำด้วยมากมายหลายอาชีพ ยังไม่ต้องพูดเรื่องอะไร เอาแค่เรื่องที่ผมจะนัดวันถ่ายทำ ให้มีความสะดวกตรงกันทุกคนก็ยากเย็นเลือดตากระเด็นแล้ว อีกเรื่องนึงเรื่องตามพยาน พนักงานสอบสวนสอบปากคำพยานผ่านมาหลายปีแล้ว พยานเพิ่งได้จังหวะต้องไปให้การในศาล พอพยานคนนั้นไม่มา ก็ต้องเป็นหน้าที่ของพนักงานสอบสวนอีกแล้ว ที่ต้องไปติดตามพยานมาให้การ

พูดมาซะเกือบเยอะ ใครฟังจะหาว่า อคติมั้ย เป็นที่ผมคนเดียวมั้ย มโนไปเปล่า ทำไมงานมันเยอะมันยาก ถึงขนาดส่งผลให้ไม่มีคนอยากมาทำกันเลยเชียวเหรอ จริงรึเปล่าเนี่ย เอาที่ไหนมาพูด

ในฐานะที่ผมเคยทำงานสอบสวนมาระยะหนึ่ง ผมขอบอกเลยว่า งานสอบสวนมีปริมาณงานที่เยอะ แล้วก็มีความยากจริง ๆ สิ่งเหล่านี้นี่แหละ น่าจะส่งผลโดยตรง ทำให้คนไม่อยากก้าวเข้ามาสู่สายงาน มันก็เป็นเหตุผลง่าย ๆ อย่างนี้แหละ คือ เมื่อเปรียบเทียบการทำงานสายงานอื่น กับ สายงานสอบสวน ปริมาณงาน ความยุ่งยากของงานที่น้อยกว่ากัน มันเป็นปัจจัยสำคัญ ที่มีผลกับการตัดสินใจอย่างมาก จะเห็นได้ชัดเจนว่า แม้มีความพยายามชักจูงใจโดยให้ พนักงานสอบสวน มีเงินประจำตำแหน่งสูงกว่าสายงานอื่น ก็ยังไม่เพียงพอที่จะชักจูงใครให้ก้าวเข้ามา

วันได้รับการแต่งตั้งเป็น พนักงานสอบสวน

ถอยหลังไป 25 ปี ในวันที่ สารวัตรโบ้ คนโม้ไม่เป็น ได้รับการแต่งตั้งไปเป็นพนักงานสอบสวน สน.บางบอน โดยไม่เคยทำ หรือ สัมผัสกับงานสอบสวนมาก่อน ไม่เคยได้รับการอบรมหลักสูตรใด ๆ ที่เกี่ยวกับการสอบสวน อาวุธติดตัวมีเพียงปริญญาตรีนิติศาสตร์ใบเดียว คุณคิดว่า ในวันที่เราต้องทำงานเกี่ยวกับกฎหมายตรง ๆ งานที่ต้องการทักษะความรู้ทางกฎหมายอย่างมาก ในขณะที่ในกระเป๋าเราไม่มีอาวุธอะไรไว้ต่อสู้เลย ผมควรจะมีความรู้สึกยังไง ปฏิเสธไม่ได้เลยครับว่า ตอนแรก ผมเคว้งคว้าง งง ทำตัวไม่ถูก แต่แล้ว สัญชาติคนใฝ่รู้ มองเห็นเป็นความท้าทายอยู่ตรงหน้า งานที่ไม่เคยเจอไม่เคยทำ ใครต่อใครบอกกันว่ายาก อย่างนี้ มันต้องลองกันซักตั้ง ฉะนั้น ตอนเจอเรื่องเปลี่ยนชีวิตแรง ๆ อย่างนี้ “อย่าเพิ่งด่วนสรุป ว่าชีวิตมันแย่” มันอาจมีอะไรดี ๆ รอเราอยู่ข้างหน้าก็ได้

ช่วงชีวิตต่อจากการเป็นพนักงานสอบสวน

มันก็เหมือนกับงานทั่ว ๆ ไป ตอนเริ่มทำแรก ๆ มันก็ต้องทำไม่เป็นเป็นธรรมดา พอทำนานวันเข้า มันก็มีความชำนาญก็ทำได้เอง ประกอบกับผมเป็นคนชอบเรียนรู้ แม้ในเรื่องที่ไม่ชื่นชอบ ไม่ได้สมัครใจเข้ามาทำ แต่เมื่อบทมันส่งให้เล่น มันก็ต้องเล่นไปตามครรลองที่มันส่งให้เล่น ใช้กำลังใจของนักสู้เผชิญกับมัน ในที่สุดก็ผ่านมันไปได้ หลังจากนั้น 2 ปี ผมก็มีโอกาสได้เปลี่ยนไปทำหน้าที่อื่น แต่รู้สึกว่า ผมถูกเล่นตลกซ้ำซะแล้ว ผมเคยบอกตอนแรกว่า ผมไม่ถนัดไม่เคยชอบงานสอบสวนเลย แต่กลับกลายเป็นว่า งานสอบสวนกับสิ่งที่เกี่ยวเนื่องกัน คือ ความรู้ทางกฎหมาย กลับติดสนิทอยู่กับผมอย่างแนบแน่นแบบแกะกันไม่ออก แล้วมันยังเป็นสิ่งที่ทำให้ใคร ๆ มองเห็นและให้การยอมรับ ในความมีตัวตนของผมซะอีก ผมมีประสบการณ์ในการตรวจสำนวนวินัย สำนวนคดีอาญา ของ สน. ต่าง ๆ ใน บก.น.9 แล้วตำแหน่งปัจจุบันของผม คือ สารวัตรฝ่ายนิติการ กองบังคับการอำนวยการ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป

ชีวิตคน ไม่ราบรื่นเสมอไป เหตุการณ์ที่เข้ามากระทบมาเปลี่ยนชีวิตแรง ๆ มีโอกาสเสมอ เหตุ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของอยู่คู่กับมนุษย์ ไม่ตัวเราเอง ก็เป็นพี่น้อง ลูกเมีย สามีภรรยา ไม่ใครก็ใคร หลุดไม่พ้น 4 คำนี้ มันก็ขึ้นกับว่า สิ่งที่เกิดขึ้น มันเบาหนักก็ตามแต่เหตุที่ทำให้มันเกิดขึ้น ก็ต้องยอมรับมันไป ถึงแม้เราจะไม่ยอมรับมัน มันก็ต้องเกิดขึ้นกับเรากับญาติพี่น้องของเราอยู่ดี แล้วเราจะสู้กับเหตุการณ์ หรือปัญหาที่เกิดขึ้น อย่างมีกำลังใจหรือจะตีโพยตีพายโวยวายขายปลาช่อนว่า ทำไมชีวิตของเรามันถึงแย่อย่างนี้ คุณเชื่อผมเถอะ ชีวิตทุกชีวิตมันก็มีช่วงแย่ ๆด้วยกันทุกคนแหละ อย่างน้อย ๆ ตอนพ่อแม่ปูย่าตายายเสียชีวิต ถ้าเรารักผูกพันกับท่านมาก มันก็ต้องเป็นช่วงชีวิตที่เศร้า ที่ต้องสะดุด ดังนั้น การคิดอะไรอย่างถูกต้องเป็นเหตุเป็นผล ย่อมจะเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ เมื่อเกิดเหตุการณ์กระทบรุนแรง เราก็จะรู้ว่า แล้วในที่สุดมันก็จะผ่านไป และมีรางวัลให้กับผู้ที่ไม่ยอมแพ้เสมอ

แล้วค่อยติดตามเรื่องราวดี ๆ โอกาสหน้าต่อไปครับ